„MAMO, TATO… COŚ JEST NIE TAK.”
NIE ZAWSZE TE SŁOWA PADNĄ.
CZASEM DEPRESJA U DZIECKA CZY NASTOLATKA NIE WYGLĄDA TAK, JAK SOBIE TO WYOBRAŻAMY.
JAKO PSYCHOLOG CHCĘ POWIEDZIEĆ JEDNO:
DZIECI CHORUJĄ NA DEPRESJĘ.
TO NIE „FANABERIA”, NIE „GORSZY DZIEŃ” ANI „SZUKANIE UWAGI”. TO REALNA CHOROBA, KTÓRA MOŻE ROZWIJAĆ SIĘ PO CICHU – NIEZAUWAŻONA.
NA CO POWINIEN ZWRÓCIĆ UWAGĘ RODZIC? CO MOŻE NIEPOKOIĆ?
OTO SYGNAŁY, KTÓRYCH NIE WARTO IGNOROWAĆ:
- WYCOFANIE SIĘ Z RELACJI – DZIECKO IZOLUJE SIĘ, TRACI KONTAKT Z RÓWIEŚNIKAMI
- ZMIANA ZACHOWANIA – STAJE SIĘ DRAŻLIWE, AGRESYWNE LUB PRZECIWNIE – APATYCZNE
- TRUDNOŚCI Z KONCENTRACJĄ, SPADEK WYNIKÓW W NAUCE
ZABURZENIA SNU – BEZSENNOŚĆ LUB NADMIERNA SENNOŚĆ
- UTRATA APETYTU LUB OBJADANIE SIĘ
- UTRATA ZAINTERESOWAŃ – RZECZY, KTÓRE KIEDYŚ SPRAWIAŁY RADOŚĆ, PRZESTAJĄ CIESZYĆ
- CZĘSTE BÓLE BRZUCHA, GŁOWY – BEZ WYRAŹNEJ PRZYCZYNY MEDYCZNEJ
- CZĘSTE ZDANIA TYPU: „NIE MAM PO CO ŻYĆ”, „NIKT MNIE NIE LUBI”, „JESTEM DO NICZEGO”
WAŻNE:
DEPRESJA NIE ZAWSZE WYGLĄDA JAK SMUTEK. CZASEM TO ZŁOŚĆ, BUNT, MILCZENIE ALBO CHRONICZNE ZMĘCZENIE.
CO MOŻESZ ZROBIĆ JAKO RODZIC?
- SŁUCHAJ UWAŻNIE, BEZ OCENIANIA
DAJ PRZESTRZEŃ NA ROZMOWĘ – NAWET JEŚLI DZIECKO MILCZY - NIE BAGATELIZUJ OBJAWÓW
- SZUKAJ POMOCY U PSYCHOLOGA DZIECIĘCEGO LUB PSYCHIATRY
- POKAŻ, ŻE JESTEŚ OBOK – NIE JAKO SĘDZIA, ALE JAKO SOJUSZNIK
JEŚLI CZUJESZ, ŻE COŚ CIĘ NIEPOKOI – NIE CZEKAJ, DZIAŁAJ.
CZASEM JEDEN KROK MOŻE ZMIENIĆ BIEG WYDARZEŃ.